Prof. Elżbieta Węcławowicz-Bilska urodziła się 15 września 1948 roku w Krakowie, gdzie ukończyła XIII Liceum Ogólnokształcące. W roku 1966 bezpośrednio po maturze rozpoczęła Studia wyższe na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, które ukończyła w 1972. Następnie ukończyła trzyletnie studium podyplomowe konserwacji zabytków architektury i urbanistyki w Politechnice Krakowskiej, powadzone pod kierunkiem prof. Wiktora Zina.
Pracę zawodową rozpoczęła w kwietniu roku 1972 w zespole urbanistycznym w Przedsiębiorstwie Państwowym – Pracowni Konserwacji Zabytków w Krakowie.
1 października 1972 roku, została zatrudniona na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej w Instytucie Urbanistyki i Planowania Przestrzennego w Zakładzie Planowania Przestrzennego, kierowanym przez prof. Zbigniewa Wzorka, w zespole prowadzonym przez prof. Wandę Pencakowską. Po podziale Instytutu Urbanistyki i Planowania Przestrzennego w lutym r. 1992 zakład zmienił nazwę na Instytut Projektowania Miast i Regionów, gdzie początkowo pracowała w Zakładzie Planowania Regionalnego i Ochrony Środowiska, którego została kierownikiem w 2007 roku, później w Katedrze Planowania Przestrzennego i Ochrony Środowiska, której była kierownikiem od 2010 roku. W latach 2007-2018 pełniła obowiązki Dyrektora Instytutu Projektowania Miast i Regionów. Do dnia dzisiejszego była czynnym i aktywnym pracownikiem naszego Instytutu, który obecnie nosi miano Katedry Planowania Przestrzennego, Projektowania Urbanistycznego i Ruralistycznego.
Pracę doktorską nt. Historycznych założeń zdrojowisk w kształtowaniu współczesnych ośrodków balneologicznych w Polsce, wykonała pod kierunkiem prof. Wandy Pencakowskiej w 1987. Stopień doktora habilitowanego uzyskała w roku 1999 na podstawie dorobku i rozprawy pt. Zdrojowiska w strefie wpływu dużego miasta i aglomeracji. Zagadnienia programowo-przestrzenne. Rozprawa habilitacyjna została wyróżniona nagrodą JM Rektora PK. Od 1 października roku 2001 została zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Politechnice Krakowskiej. W październiku 2010 roku prezydent RP nadał jej tytuł naukowy Profesora.
Równolegle w ramach działalności zawodowej współpracowała w różnych zespołach wielobranżowych przy wykonaniu projektów architektonicznych, urbanistycznych, miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i innych opracowań planistycznych. Wykonała szereg projektów m.in. projekt zespołu sakralnego pw. św. Maksymiliana Kolbego w Oświęcimiu 1978-1988, projekt prywatnego sanatorium w Rabce 1992, koncepcję osiedla na Plebańskiej Górze w Myślenicach. Była współautorką planów zagospodarowania przestrzennego i studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gmin (Rabka, 1990, Pszczyna-1995, Lubień 2004). Współpracowała z Biurem Projektów UAI w Krakowie m.in. przy opracowywaniu miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego fragmentów Krakowa: Swoszowice-Uzdrowisko, Swoszowice-Południe, Swoszowice-Wschód, Wróblowice i inne. W roku 2016 z zespołem pracowników Instytutu przygotowała Koncepcję Planu Zagospodarowania Przestrzennego terenów Politechniki Krakowskiej w Czyżynach.
Brała udział w konkursach architektoniczno-urbanistycznych organizowanych przez Stowarzyszenie Architektów Polskich i Towarzystwo Urbanistów Polskich, zdobywając nagrody i wyróżnienia (m.in. I nagroda w konkursie SARP na zagospodarowanie centrum Krynicy).
W latach 1999 – 2003 pełniła funkcje eksperta z zakresu urbanistyki i planowania przestrzennego w Ministerstwie Zdrowia, gdzie przygotowała ponad sto ekspertyz i opinii dotyczących Studiów i Planów gmin uzdrowiskowych. W tym czasie była jednym z współtwórców ustawy uzdrowiskowej. Uczestniczyła w zespołach projektowych dla utworzenia uzdrowiska Gołdap 1999, Supraśl 2000-2001, Krasnobród 2001, Głuchołazy i Jarnołtówek, oraz Szczawa (2004-2005). Pełniła funkcję doradcy burmistrza miasta i gminy uzdrowiskowej Nałęczów.
W pracy na Uczelni od samego początku stale uczestniczyła w rozmaitych projektach badawczych i studialnych Rządowych i Resortowych a następnie Grantach KBN oraz Grantach międzynarodowych. Od roku 2009 w ramach współpracy naukowo – dydaktycznej z Wydziałem Architektury Politechniki w Bratysławie (STU), pod jej kierunkiem wykonano 4 międzynarodowe granty Wyszehradzkie. W latach 2016-2022 pod jej kierunkiem złożono 7 wniosków grantowych z tego 3 zostały zrealizowane.
W roku 2011 z jej inicjatywy uruchomione zostały podyplomowe Studia Planowanie Przestrzenne, była głównym inicjatorem powstania międzywydziałowego Kierunku Gospodarka Przestrzenna w Politechnice Krakowskiej.
Pod jej kierunkiem obroniono 7 doktoratów, w tym dwa w języku angielskim. Była autorem trzech monografii autorskich, poświęconych problematyce uzdrowiskowej, dwóch trójautorskich, oraz kilku wieloautorskich. Jej wyniki oryginalnych prac badawczych zostały opublikowane w ponad stu naukowych artykułach autorskich i kilku współautorskich. Była autorem i kierownikiem około 40 prac naukowych niepublikowanych
Pani Profesor była stypendystką Fundacji Rzymskiej. Na podstawie dorobku twórczego na wniosek Stowarzyszenia Architektów Polskich Pani Profesor Elżbiecie Węcławowicz-Bilskiej został nadany statut twórcy przyznany przez Minister Kultury w roku 1988. Była członkiem Komisji Urbanistyki i Architektury PAN w Krakowie w ramach, której prowadziła Sekcję Planowania Zrównoważonego. Otrzymała Nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, zespołową za osiągnięcia w dziedzinie badań naukowych, 8 Nagród JM Rektora PK za prace naukowe, wdrożeniowe i organizacyjne, został jej przyznany Medal Komisji Edukacji Narodowej oraz Medal zasłużony dla PK.
Pani Prof. Elżbieta Węcławowicz-Bilska była osobą pogodną, odważną, o wielkim sercu. Zawsze znajdowała czas na rozmowę na każdy temat nie tylko zawodowy. Potrafiła współpracować z osobami o różnych charakterach i przekonaniach. Kilkukrotnie w swoim życiu zmagała się z chorobą nowotworową, i zawsze powtarzała, że ma dla kogo żyć. I nie myślała tutaj wyłącznie o swojej córce Matyldzie, o swoich wnukach Maksymalnie, Linusie i Izabeli, jak również o swoim wcześniej zmarłym ukochanym mężu Andrzeju, ale myślała także o pracownikach Naszej Katedry, o studentach i doktorantach Wydziału Architektury i Gospodarki Przestrzennej. Zmarła podczas walki z chorobą 28 grudnia 2022 roku. Pani Profesor nigdy nie przegrała w swojej walce, nigdy się nie poddała i do ostatnich swoich dni robiła to, co kochała oddając swój czas rodzinie, nauce i studentom. Pozostanie dla nas wszystkich wzorem jak być dobrym i wierzącym człowiekiem.
Cześć jej Pamięci.